Dat was een vogeltje voor de kat

             “Wat?” Gerard bulderde het uit. “Je hebt mijn iPhone in het afwaswater laten vallen?” Hij wilde nog meer zeggen, maar slikte zijn woorden in.

Hoe kon ze nou zo stom zijn om schade te veroorzaken op zijn apparaat?

“Het spijt me echt,” stamelde Emmy. “Ik had het in het borstzakje van mijn schort gestopt, maar toen ik me voorover boog, om de aangebakken koekenpan schoon te krabben, gleed hij zo in het sop.”

Gerard kreunde. “Waar is dat ding?”

Emmy pakte de iPhone en hield het druipende toestel omhoog.

“Wij moeten dat ding direct drogen,” schreeuwde Gerard opgewonden. “Haal de haardroger!”
            “Die is veel te heet,” opperde Emmy zachtjes. “Daar kunnen die kleine componenten niet tegen.”

Gerard wreef ondertussen wanhopig met een droge keukendoek over zijn geliefde kleinood.

“Bel Berend dan,” zei hij gejaagd. “Berend werkt bij de Media Markt. Die weet vast wel wat we moeten doen.”

“Ik heb zijn nummer niet.”

Moet ik dan alles zelf doen?

“Dat staat in mijn iPhone,” antwoordde Gerard geïrriteerd.  Emmy durfde niets te zeggen en Gerard begreep het al snel.

“Online…Wij moeten online naar antwoorden zoeken.” Gerard rende naar zijn glanzende Macbook Pro en begon te zoeken op Google naar iPhone schade.
              Daar was het al.

Wat moet je doen bij waterschade aan je iPhone?

Gerard las het artikel gespannen door, terwijl hij met zijn andere hand zijn iPhone heen en weer schudde om er zo eventuele druppels uit weg te werken.

Snelheid is geboden. Droog je apparaat direct. Verlies geen minuut. Dat was logisch. Daar stond inderdaad dat een haardroger misschien te heet was. En wat was dat nou?

Stop je iPhone 24 uur in droge rijst. Rijst zuigt het water op.

Ze hadden geen rijst.

Kattenbakvulling werkt ook.

Kattenbakvulling?

Die hadden ze. Emmy had net een nieuwe zak Sanicat gekocht, van 25 kg. Professioneel spul dat alle geurtjes en nattigheid opslorpte.

“Waar is de Sanicat?” bulderde Gerard weer.

“Onder het aanrecht.”

Gerard rende naar het aanrecht terwijl hij zijn iPhone spastisch heen en weer bleef zwaaien en sleurde de zak uit het aanrechtkastje.

“Pak een pan,” hijgde hij.

Emmy greep de snelkookpan bij gebrek aan beter en Gerard begon de reddende korrels direct over te gieten. Toen de snelkookpan was opgevuld schoof hij zijn digitale agenda opgelucht tussen de Sanicat en zuchtte hij voldaan.

“Kind kan de was doen. En nou maar afwachten.”

“Zal ik een kopje koffie voor je maken?” vroeg Emmy voorzichtig. “Dat heb je wel verdiend.”

Gerard glimlachte. Hij was tot rust gekomen.

“Graag,” zei hij. “Met een koekje graag.”

Toen ze even later gezellig naast elkaar op de bank naar het voetballen aan het kijken waren en Gerard zijn derde koekje op had, hoorden ze de kat schrapen in de keuken.

De kat?

Ze sprongen tegelijkertijd op en renden naar de keuken. Daar zat Boef, hun grote kater. Hij keek Gerard en Emmy verbaasd aan met zijn grote, groene katteogen, terwijl hij met zijn klauw een plasje bedekte, dat hij in de snelkookpan had gedaan.

“Slechte kat,” schreeuwde Gerard.

“Stomme bazen,” corrigeerde Emmy. “Die kat kan het ook niet helpen. Die dacht gewoon dat we een nieuw toilet voor hem hadden geïnstalleerd.”

Gerard begon zenuwachtig in de snelkookpan te porren met een stuk karton, maar schudde al snel ontmoedigd zijn hoofd. “Precies op mijn iPhone.”

Emmy sloeg haar arm om Gerard heen en gaf hem een kus op zijn wang.

“Ik koop je een nieuwe, lieverd. Het nieuwste model. We gaan morgen even bij Berend langs in de Media Markt. Sluiten we meteen een betere garantie af.”

Op dat moment werd er gescoord op de televisie.

Doelpunt!

Gerard rende terug naar de televisie.

Morgen zou alles beter zijn.